Το ιστολόγιο της Αγγελικής Π. Σούλη

Η καταγραφή των αναγνώσεων αυτών ξεκίνησε από την επιθυμία μου να μην ξεχασθούν ιδέες και συναισθήματα που κάποτε με είχαν συγκινήσει.
Γράφοντας συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος που αφιέρωνα στην ανάλυση, σύνθεση, αξιολόγηση του έργου, μου χάριζε ένα αίσθημα δημιουργίας.
Η επαγγελματική μου απασχόληση (φιλόλογος) μου έδωσε τα κίνητρα και τα μέσα για αυτές τις αναγνώσεις. Κι έτσι με συνεπήρε το ταξίδι της ανάγνωσης και της γραφής!
Κι ανοίχτηκε μπροστά μου ένας ολόκληρος κόσμος, σχεδόν ανεξερεύνητος,της δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής.
"Η ανάγνωση δεν μπορεί να είναι ούτε μία ούτε άπειρες" όπως τονίζει ο Ουμπέρτο Έκο, αφού η υποκειμενική ερμηνεία του γράφοντος πρέπει να δένει με τους περιορισμούς που θέτει το κείμενο.

Και μια διευκρίνιση:
Καμμιά ανάγνωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ίδιο το βιβλίο αλλά μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ανάμεσα στον αναγνώστη και στο βιβλίο φωτίζοντας το, κάνοντας το πιο κατανοητό και καλλιεργώντας συγχρόνως τη φιλαναγνωσία.



Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Καλλιτεχνική σκευωρία, Eυρυδίκη Τρισόν Μιλσάνη Κέδρος, 2012


Την ευαισθητοποίηση του κοινού στη Μοντέρνα Tέχνη και στην πολιτιστική προσφορά του Κέντρου Πομπιντού ή Μπομπούρ στο Παρίσι επιδιώκει η συγγραφέας Ευρυδίκη Τρισόν-Μιλσάνη με το βιβλίο της «Καλλιτεχνική σκευωρία». Η συγγραφέας εργάστηκε για 30 χρόνια στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Κέντρου Πομπιντού, και με το βιβλίο αυτό αναδεικνύει το έργο του ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο και τη σχέση του με τη σουρεαλιστική ζωγραφική και εκ παραλλήλου παρουσιάζει τον τρόπο λειτουργίας ενός μουσείου όπως αυτό του Μπομπούρ με όλο το παρασκήνιο του, απομυθοποιώντας πρόσωπα και καταστάσεις που σχετίζονται με την Τέχνη και συχνά εντυπωσιάζουν το ευρύ κοινό.
Με αφορμή μια αναδρομική έκθεση των έργων του ντε Κίρικο, που  οργανώνει ο επιμελητής του μουσείου στο Μπομπούρ Σιμόν Μπερτιέ, δυο συνάδελφοι του που τον ανταγωνίζονται οργανώνουν μια "καλλιτεχνική σκευωρία" εναντίον του για να τον οδηγήσουν στο μοιραίο λάθος ν’ αγοράσει πλαστά έργα του ντε Κίρικο βλάπτοντας έτσι την καλή φήμη του Μουσείου και την επαγγελματική και ηθική υπόληψη του ίδιου του επιμελητή. Μέσα από το μύθο αυτό που θυμίζει λίγο αστυνομική πλοκή, η συγγραφέας με το αναπάντεχο φινάλε που επινοεί δίνει τη δική της ερμηνεία για τη γνησιότητα πολλών έργων τέχνης που αμφισβητείται η πατρότητα τους και τα οποία κοσμούν πολλά μουσεία σήμερα!

Το πολιτιστικό κέντρο Πομπιντού, γνωστό και ως Μπομπούρ κυριαρχεί ως σκηνικό μέσα στο έργο μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του στο κέντρο του Παρισιού.